جناب مصلح الدین می فرماید:


حکیمی که با جُهّال دراُفتد، توقعِ عزّت ندارد و گر جاهلی به ‌زبان‌آوری بر حکیمی غالب آید، عجب نیست، که سنگی‌ست که گوهر همی‌شکند.


نه عجب گر فرو رود نفسش

عندلیبی، غُراب هم‌قفسش


گر هنرمند از اوباش جفائی بیند

تا دلِ خویش نیازارد و درهم نشود

سنگِ بد گوهر اگر کاسه‌ی زرّین بشکست

قیمتِ سنگ نیفزاید و زر کم نشود


گلستان | باب هشتم | در آداب صحبت